Gjama jeme ka me kenë sa drita
kur të desësh me t’ngjallë,
me t’bukuru, për qejfin tem,
ambël trupin me ta lotue.
Zanë mali kam me u bâ
e në mos dëshirofsh me u ngrit’ vorrit,
vdeksha ma mirê!
E verbët, mes vargjeve t’lotëve kam me t’nderue.
Le të shkruhen mijra vargje,
kangë e tragjedi:
dy veta u deshtën dikur
të fshehun emnash,
u treten yjesh.