dimer, dimer ne natyre, dimer ne shpirtin tim.Ditet ikin si lumi, ndersa me vete bartin kujtimin shumngjyresh, qe secila ngjyre reflekton nje dhembje, nje gezim, nje dashuri...Kujtimet me sillen verdalle here prekun trurin e kujteses e here ngacmojn zemren time te lenduar.Valle kush mund te ti ndale ato?Ditet netet apo vetmia?Ne kete rast, nuk e di kush me mashtron?Shpirti apo mendja?Diten nuk mund te te shoh, ndersa naten vetem ne enderra.Sa mire qe endrrat me marrin per dore dhe keshtu i vizitoje te gjithe ata qe nuk mund ti shoh ne realitet.