Elif T Spahiu
I Huaj
Në dheun e huaj
I pangopur ngopesh
I vrazhdë qetësohesh
I egër friësohesh.
Në atë kohë të
Kur veriu i detit ngrinë
Venat e gjakut ngurtësohen
Gurverdhi humb betejën.
Djersa dhe ngjyra e fytyrës
Shplojnë njeriun e huaj
Në dheun larg mëmëdheut
Këmbët humbin hapin.
Futi në xhep
Gurëzit e verdhë arri
Papërpunuar
Si vigani malor.
Të gjithë e shiqojnë
Në xhepin e tij të tejdukshëm
Eshtrat e dorës kanë mbuluar
Gurët si skener.
I pangopur ngopesh
I vrazhdë qetësohesh
I egër friësohesh.
Në atë kohë të
Kur veriu i detit ngrinë
Venat e gjakut ngurtësohen
Gurverdhi humb betejën.
Djersa dhe ngjyra e fytyrës
Shplojnë njeriun e huaj
Në dheun larg mëmëdheut
Këmbët humbin hapin.
Futi në xhep
Gurëzit e verdhë arri
Papërpunuar
Si vigani malor.
Të gjithë e shiqojnë
Në xhepin e tij të tejdukshëm
Eshtrat e dorës kanë mbuluar
Gurët si skener.
prizren