Dje isha e lumturë, krenare,
një gëzim më i vogël
dhe fytyra ndriqonte...

Nuk e kisha të ftoft buzëqeshjën
nuk e urreja edhe vetën...
syri im nuk kishte lotë,
kohen nuk shikoja kot.

I kisha afër të gjitha...
prehërin, dheun, varrin,
bjeshkët, livadhet
burimin dhe flamurin...

E sot një piktur e brishtë,
larg atdheut...
një jetë tronditëse e shëmtuar,
i mosperfillti mendim
një botë e fëlliqtë në syrin tim.

Jetë në luhatje,
fyese e pistë,
ulje poshtë e vlerave të larta
mirësisë e besnikërisë.

Gërmim në mendje,
edhe më thellë...
frika, realiteti, zakonet,
veprimet, mendimet,
shendeti, gjumi,
jeta...e vetës..
madje edhe ate-
cka dëshiroj pas vdekjës.

Gërmim i sëmur,
por e obligueshm
mendja ime s është më
e operushme...
mbet prap në gërmim...