Hyre ne boten time te murme
te mbuluar me dallge te perbaltuar
ne shpirtin e nje mbretereshe te ftofte
dhe te nje buzeqeshje te trishtuar.

Mes plazhesh ne gji
te grumbulluara shtaze helmuese,
e perndjekur mes ererave te stuhishme,
mes pemeve te kalbura,
mjegulla me mbulonte si nje batanije e laget,
dhe buka ishte e ashper -
nga lojrat qe beja mes kercitjes se dhembeve
dhe mishit mbuluar mornica.

Bimet helmuese djegin faqezet anemike,
insektet e paemer me pickojne,
shkopinjet e mprehte te tabanit shpojne gjunjet e mi,
dhe ngado rreth e rrotull
ka nje feshfellime gjarperinjsh.

Une rroj per tu zhytur ne parajsen e zgjedhur
qe vete e zgjodha...
nje parajse,
ku qiejte jane te mbuluar
me ngjyren e flaken e dashurise.

Mirazhi i ujvarave te shpirtit,
mbreteria e shpirtit si nje riviere e fisnikeruar,
udhetim i nje trilli te paster si engjejt ...
çfare mund ti shtohej me teper magjise se qarte,
rastit te safirte,
dhe romances se trendafilt te simes reviere,
ku qendron foleja e magjise, pertej lumturise?

Ti,
zbulove nje cop bregdeti diku
ne nje verande te mjere,
si nje loje te sajuar- jo hiliqare,
por, teper e kendesheme !...
Teksa e kategorizoj historine time
me nje shprehje te rrezikut dhe frikes,
qe rrjedh neper haren time.
Keto ndjesi jane te bukura
deri ne zemer shqyerje.
Nje cilesi dorezimi syçelet,
te padegjuar e te pafajshem,
te ndritshem si Albet e lavderuara.
Shtrenguar dhe e puthur
nen lisat me gdhendje inicialesh,
ne livadhet e pasterta te shpateve te shpirtit.

Pas nje krize te damarit te lig,
apo te nje stuhije ngasherimi,
une -qaje ne krahet e tij,
dhe prap nga ti
une dhe meria ime admirohemi !...

Nuk jam me e vetme
per te gezuar naten e pafajshme...
as e paafte te merresha me lotet e mi!
Si nje premtim me vjen dora pergedhelese,
dhe sheron çdo plage shpirti...

Dashnori i ajrit te paster,
i artit te bukur,
do gjeje lehte te kenaq veten dhe mua
me te gjitha krimet e argetimit,
qe mbesin si nje amshim lithofanik...