Jeta… torturë shpirtërore
Jeta… kaq mizore
E bukura… aq e largët
E shëmtuara… aq e afërt

Bardhësinë jeta nuk e njeh
Se vetëm diktaturë e mynxyrë sheh
Ajo është oqean i tërbuar
Është vullkan i pashuar

Jeta nuk di të mëshirojë
Ajo di vetëm në flakë të të përvëlojë
Dhëmbët e saj të mprehtë përherë të ti tregojë
Se ajo dashurinë nuk pati rast ta mësojë

Mizoria e tortura mbizoterojnë
Të mirën e largët e shqelmojnë
Nuk është qudi nëse njerëzit nuk dinë të të dojnë
Se jeta nuk u la hapësirë të mësojnë

Struktura e jetës…
Triumfi i gënjeshtrës
Konkluzioni i jetës…
Rruga e vdekjes!