Rrugë të zbrazëta
qyteti i fjetur

mua mendja nënë më ikën te ti
e vetmuar e hap dritaren
shikoj pa cak në largësi

jashtë qetë - qetë bie borë
si një ledhatim i largët
si një kujtim i ngrohtë për ty
si një valëz e lehtë liqeni
zgjuar nga ujë pi aty dreni
si një lule
nga e prek lehtë
valësi pranveror

borë bie qetë - qetë
asgjë nuk lëviz, fare
vetëm një zog vjen në dritare
nga syri im në lot pi ujë
nga zemra ime ha thërrime

mua mendja më ikën te ti