Kjo botë e zymte, mbuluar ne llume,
Ku njeriut të mirë, i bejne varrin,
Si shohin vlerat, e çojnë në dreq,
Në ferr e hedhin, i vëjnë zjarrin.

Mishi nga kocka, nuk ndahet kurrë,
Nuk ka dallim, të hajnë të gjallë,
Mbillni dashuri more të mjerë,
Për një fjal të ngrohtë, ndjeva mall!