Ulet, e nuk pyet asnjëherë
Në të gjithë qenien
Pas klithmës së mjerë
Ndër të gjithë qiejt

Heshtja, i bëhet vrer
Gjithmonë para ëndrrës
Me gjuhën e mpirë
Thur këngën e saj
Pa lamtumirë

Përsërit veten
Me oshetimë
Që s’e dëgjon kush
E i sjell vetminë
T’i ngjitet në trup

O e hidhur natë
Që ke kohë njësoj
Mos e vrit ngadalë
Por lëre tè shkojë

Larg nga këtu
Në një botë me dritë
Ku lulet dhe ëndrrat
T’ia qëndisin sytë

Larg nga këtu
Në boten e zjarreve
Ku dhe dashuria
Iu qëndiset varreve…