Fatmir Kalo shok s, do ketë,
Me lindiztën shoqe jete,
Me ëngjëjt Jorgo dhe Ana,
Që dgshin e duan pranë.

E dua e kënaqin vënce
Në shtëpi rrethu me bace
Rreth me bahce me lulishte,
Si në Dangëlli të ishte.

Si të ishte buzë Vjosës
Me të dz ëngjëjt e gocës,
Që*TZrinitrina* në vënd të Huaj
Me fhithë shpirtai i quan.

Se mes tzre bëhet i ri,
S'ndien sëmundie, pleqëri,
Por Kanadaja është aq larg,
Larg prej tzre, ndihet plak.