Seq mu shfaq nje ndenje e papritur
menjeher fillova duke bertitur
u zgjova dalngadal
teresishte e habitur.

Nuk doja ta pranoja
realitetin ta mohoja
nuk doja ta besoja
ndjenjen ta pranoja.

Ishte tmerreshem kur mendova
vjen dikush qe nuk e njoh
paprit me afrohet
dhe me tregon.

Ne dy dy pika loti i rrollen
fillova te pikellohesha
ende nuk me tregoi
nisa te nervozohesha.

Buza duke iu dridhur
foli ngadal
mua me beri te qaja
ende pa me treguar po skisha
qte beja.

Me tha dicka qe me merziti
zemra mu coptua
dhe u cudita
si kaq e re shkoi
vajzen e saj me kurr nuk e takoi.

Nuk mund te jetoj pa te kuptoje
se pranoj dot
nuk mund te vazhdoj
pa perqafimin e saj te ngroht.

U afrua dikush per te me ngushelluar
paprit mendova se qka kisha menduar
koha po ikte e une po caja
veten dot spo e permbaja.

Kur degjova fjalen nene
syte me leshuan lote
disa vajza aty me than
dicka qe smund tiu pergjigjia
ika me vrap.

Vrapuan pas meje
duke me shiquar
lotete me rrillnin
isha per nene duke menduar.

Ateher ia shpjegova
cfare jete po jetoj
te gjitha u tmerruan
nga ngjarja qe nga une e degjuan.

Nuk dija cka te beja
fillova duke qajtur me lot
pse o Zot ti po ma ben mua
kete qe gjithmon syri te me rrjell lot.