Ivan Pozzoni
Il Chihuaueno Di Port-Royal
ItalishtQuando ti svegli nella notte e ti avvicini, fragorosa, al batter dei miei tasti
chissà se è me che cerchi, chissà se è me che trovi,
col comportamento di una scimmia allo specchio, la scienza afferma ogni tua inconsapevolezza
e non ricusa, nell’homo sapiens, la stessa consapevolezza con l’esperimento della televisione,
mass-media, esiste chi vive o vive chi esiste auto-identificandosi dentro a un video,
mass-media, la somma dei valori numerici delle masse cerebrali, fratta del loro numero.
Quando guaisci, piangi? O è solamente una danza indeterminata di interazioni neurali
a muoverti, muscoli, sentimenti, sogni? Quando dormi, sogni?
Mi scopro, a volte, a interrogarmi sulla nostra reciprocità:
sentiamo un amore senza condizioni, una resa incondizionata, vicendevole,
e tu sbadigli, disinteressandoti d’ogni feedback, forse soddisfatta
dall’immediatezza di una carezza, dall’autenticità di un sorriso o di uno scodinzolio.
Quando non ci siamo, soffri? O è soltanto l’ipostatizzazione di una nostra mancanza,
a muoverci muscoli, sentimenti, sogni? Quando ci studi, con il tuo naso indagatore da cerbiatto,
rifletti o agisci d’impulso? Esisti, o non esisti? Esisto, o non esisto?
Perché se non esisti, mio amore innocente, rifiuto d’esistere anch’io,
e se rifiuto d’esistere, rinuncia ad esistere il mondo stesso.
Sei la Tenochtitlan dell’ontologia, nata come fico d'India alla base della roccia,
ritrovata – nessuno ti avrebbe mai coperta- da Álvar Núñez Cabeza de Vaca,
sei stata saccheggiata dai conquistadores corsari della logica di Port-Royal
e ridotta, da animali senz’anima, a oggetto inanimato del binomio schiavo / padrone,
senza aver mai considerato che cambi le nostre vite più di Marx e della sua inutile rivoluzione.
chissà se è me che cerchi, chissà se è me che trovi,
col comportamento di una scimmia allo specchio, la scienza afferma ogni tua inconsapevolezza
e non ricusa, nell’homo sapiens, la stessa consapevolezza con l’esperimento della televisione,
mass-media, esiste chi vive o vive chi esiste auto-identificandosi dentro a un video,
mass-media, la somma dei valori numerici delle masse cerebrali, fratta del loro numero.
Quando guaisci, piangi? O è solamente una danza indeterminata di interazioni neurali
a muoverti, muscoli, sentimenti, sogni? Quando dormi, sogni?
Mi scopro, a volte, a interrogarmi sulla nostra reciprocità:
sentiamo un amore senza condizioni, una resa incondizionata, vicendevole,
e tu sbadigli, disinteressandoti d’ogni feedback, forse soddisfatta
dall’immediatezza di una carezza, dall’autenticità di un sorriso o di uno scodinzolio.
Quando non ci siamo, soffri? O è soltanto l’ipostatizzazione di una nostra mancanza,
a muoverci muscoli, sentimenti, sogni? Quando ci studi, con il tuo naso indagatore da cerbiatto,
rifletti o agisci d’impulso? Esisti, o non esisti? Esisto, o non esisto?
Perché se non esisti, mio amore innocente, rifiuto d’esistere anch’io,
e se rifiuto d’esistere, rinuncia ad esistere il mondo stesso.
Sei la Tenochtitlan dell’ontologia, nata come fico d'India alla base della roccia,
ritrovata – nessuno ti avrebbe mai coperta- da Álvar Núñez Cabeza de Vaca,
sei stata saccheggiata dai conquistadores corsari della logica di Port-Royal
e ridotta, da animali senz’anima, a oggetto inanimato del binomio schiavo / padrone,
senza aver mai considerato che cambi le nostre vite più di Marx e della sua inutile rivoluzione.
Chihuaueno I Port-Royal
ShqipKur zgjohesh natën dhe i afrohesh, bubullimë, rrahjes së çelësave të mi
kush e di nëse jam unë që po kërkon, kush e di nëse jam unë që gjen,
me sjelljen e një majmuni në pasqyrë, shkenca pohon të gjithë pavetëdijen tuaj
dhe nuk refuzon, në homo sapiens, të njëjtën vetëdije me eksperimentin televiziv,
masmedia, ka nga ata që jetojnë ose ata që ekzistojnë ekzistojnë duke u vetëidentifikuar brenda një videoje,
mas-media, shuma e vlerave numerike të masave të trurit, pjesëtuar me numrin e tyre.
Kur ankohesh, a qan? Apo është thjesht një vallëzim i papërcaktuar i ndërveprimeve nervore
për të lëvizur, muskujt, ndjenjat, ëndrrat? Kur fle, a ëndërron?
Ndonjëherë e gjej veten duke pyetur veten për reciprocitetin tonë:
ne ndjejmë një dashuri të pakushtëzuar, një dorëzim të pakushtëzuar, të ndërsjellë,
dhe ju mërziteni, i painteresuar për ndonjë reagim, ndoshta i kënaqur
nga menjëherësia e një përkëdheljeje, nga vërtetësia e një buzëqeshjeje apo e tundjes së bishtit.
Kur nuk jemi ne, vuani? Apo është thjesht hipostatizimi i një prej mangësive tona,
për të lëvizur muskujt, ndjenjat, ëndrrat tona? Kur na studion, me hundën tënde pyetëse,
reflektoni apo veproni me impuls? A ekzistoni, apo nuk ekzistoni? A ekzistoj, apo nuk ekzistoj?
Sepse nëse ti nuk ekziston, dashuria ime e pafajshme, edhe unë refuzoj të ekzistoj.
dhe nëse unë refuzoj të ekzistoj, vetë bota heq dorë nga ekzistenca.
Ju jeni Tenochtitlan i ontologjisë, i lindur si një dardhë gjemba në bazën e shkëmbit,
rizbuluar - askush nuk do të mbulonte kurrë për ju - nga Álvar Núñez Cabeza de Vaca,
u pushtuan nga pushtuesit korsairë të logjikës Port-Royal
dhe reduktuar, nga kafshët pa shpirt, në një objekt të pajetë të kombinimit skllav/zot,
pa e menduar ndonjëherë se kjo ndryshon jetën tonë më shumë se Marksi dhe revolucioni i tij i kotë.
kush e di nëse jam unë që po kërkon, kush e di nëse jam unë që gjen,
me sjelljen e një majmuni në pasqyrë, shkenca pohon të gjithë pavetëdijen tuaj
dhe nuk refuzon, në homo sapiens, të njëjtën vetëdije me eksperimentin televiziv,
masmedia, ka nga ata që jetojnë ose ata që ekzistojnë ekzistojnë duke u vetëidentifikuar brenda një videoje,
mas-media, shuma e vlerave numerike të masave të trurit, pjesëtuar me numrin e tyre.
Kur ankohesh, a qan? Apo është thjesht një vallëzim i papërcaktuar i ndërveprimeve nervore
për të lëvizur, muskujt, ndjenjat, ëndrrat? Kur fle, a ëndërron?
Ndonjëherë e gjej veten duke pyetur veten për reciprocitetin tonë:
ne ndjejmë një dashuri të pakushtëzuar, një dorëzim të pakushtëzuar, të ndërsjellë,
dhe ju mërziteni, i painteresuar për ndonjë reagim, ndoshta i kënaqur
nga menjëherësia e një përkëdheljeje, nga vërtetësia e një buzëqeshjeje apo e tundjes së bishtit.
Kur nuk jemi ne, vuani? Apo është thjesht hipostatizimi i një prej mangësive tona,
për të lëvizur muskujt, ndjenjat, ëndrrat tona? Kur na studion, me hundën tënde pyetëse,
reflektoni apo veproni me impuls? A ekzistoni, apo nuk ekzistoni? A ekzistoj, apo nuk ekzistoj?
Sepse nëse ti nuk ekziston, dashuria ime e pafajshme, edhe unë refuzoj të ekzistoj.
dhe nëse unë refuzoj të ekzistoj, vetë bota heq dorë nga ekzistenca.
Ju jeni Tenochtitlan i ontologjisë, i lindur si një dardhë gjemba në bazën e shkëmbit,
rizbuluar - askush nuk do të mbulonte kurrë për ju - nga Álvar Núñez Cabeza de Vaca,
u pushtuan nga pushtuesit korsairë të logjikës Port-Royal
dhe reduktuar, nga kafshët pa shpirt, në një objekt të pajetë të kombinimit skllav/zot,
pa e menduar ndonjëherë se kjo ndryshon jetën tonë më shumë se Marksi dhe revolucioni i tij i kotë.
Komente 0