Ivan Pozzoni
Avvelenata
Italisht
Quando mi metteranno nella terra scura,
non infilatemi in un classico completo nero,
basta una tuta, e senza truccatura
in modo da spaventare i morti al cimitero.
Tu, che mi hai dato una stilettata al cuore,
capricciosa tanto da non far rumore,
per intraprendere una vita più eccitante
dimmi se adesso il presente ti è inebriante,
dimmi se ne è valsa la pena
condannarmi ad anni di cancrena,
per fuggire te stessa e i campi della Brianza,
che sembran freddi ma sprigionano amore in ogni circostanza.
Quando mi metteranno nella terra buia
non vestitemi da agente delle assicurazioni,
bruciate il mio corpo e sabbia torni sabbia,
da costruirci castelli ed ombrelloni.
Tu, che non rispondi più ai miei battiti vitali,
smorfeggiando come davanti a un film di Alvaro Vitali,
per percorrere nuove strade, di periferia,
sconoscendo i tuoi tratti di albagìa,
non ti accorgi di aver perso il mio amore eccezzziunale
impersonando la Sig. Bianca Scheda alle elezioni al Quirinale,
tu adesso vivi una vitaccia da borghese
tirando avanti con cinquecento euro al mese.
Quando mi chiuderanno nell’urna,
lasciatemi almeno una bottiglia di Grand Marnier,
almeno non sono finito in una marna,
fortunato di non essere mai uscito su Atelier.
non infilatemi in un classico completo nero,
basta una tuta, e senza truccatura
in modo da spaventare i morti al cimitero.
Tu, che mi hai dato una stilettata al cuore,
capricciosa tanto da non far rumore,
per intraprendere una vita più eccitante
dimmi se adesso il presente ti è inebriante,
dimmi se ne è valsa la pena
condannarmi ad anni di cancrena,
per fuggire te stessa e i campi della Brianza,
che sembran freddi ma sprigionano amore in ogni circostanza.
Quando mi metteranno nella terra buia
non vestitemi da agente delle assicurazioni,
bruciate il mio corpo e sabbia torni sabbia,
da costruirci castelli ed ombrelloni.
Tu, che non rispondi più ai miei battiti vitali,
smorfeggiando come davanti a un film di Alvaro Vitali,
per percorrere nuove strade, di periferia,
sconoscendo i tuoi tratti di albagìa,
non ti accorgi di aver perso il mio amore eccezzziunale
impersonando la Sig. Bianca Scheda alle elezioni al Quirinale,
tu adesso vivi una vitaccia da borghese
tirando avanti con cinquecento euro al mese.
Quando mi chiuderanno nell’urna,
lasciatemi almeno una bottiglia di Grand Marnier,
almeno non sono finito in una marna,
fortunato di non essere mai uscito su Atelier.
E Helmuar
Shqip
Kur më futën në tokë të errët,
mos më vish me një kostum klasik të zi,
vetëm një jumpsuit, dhe pa make-up
në mënyrë që të trembin të vdekurit në varreza.
Ti që më ke dhënë një thikë në zemër,
mjaft kapriçioz për të mos bërë zhurmë,
për të nisur një jetë më emocionuese
më thuaj nëse e tashmja është dehëse për ty tani,
më thuaj nëse ia vlente
Dënoj veten me vite të tëra gangrene,
për të shpëtuar veten dhe fushat e Brianzës,
qe duken te ftohte por e leshojne dashurine ne cdo rrethane.
Kur më futën në tokë të errët
mos më vishni si agjent sigurimesh,
djeg trupin tim dhe rëra kthehet në rërë,
për të ndërtuar kështjella dhe çadra.
Ti, që nuk u përgjigjesh më rrahjeve të mia jetësore,
duke u grimosur sikur të shikonte një film të Alvaro Vitalit,
për të udhëtuar në rrugë të reja, në periferi,
të pavetëdijshëm për tiparet tuaja arrogante,
nuk e kupton se ke humbur dashurinë time të jashtëzakonshme
duke imituar znj. Bianca Scheda në zgjedhjet në Quirinale,
tani jetoni një jetë borgjeze
duke marrë me pesëqind euro në muaj.
Kur më mbyllin në urnë,
më lini të paktën një shishe Grand Marnier,
të paktën nuk përfundova në një merle,
me fat që nuk u publikua kurrë në Atelier.
mos më vish me një kostum klasik të zi,
vetëm një jumpsuit, dhe pa make-up
në mënyrë që të trembin të vdekurit në varreza.
Ti që më ke dhënë një thikë në zemër,
mjaft kapriçioz për të mos bërë zhurmë,
për të nisur një jetë më emocionuese
më thuaj nëse e tashmja është dehëse për ty tani,
më thuaj nëse ia vlente
Dënoj veten me vite të tëra gangrene,
për të shpëtuar veten dhe fushat e Brianzës,
qe duken te ftohte por e leshojne dashurine ne cdo rrethane.
Kur më futën në tokë të errët
mos më vishni si agjent sigurimesh,
djeg trupin tim dhe rëra kthehet në rërë,
për të ndërtuar kështjella dhe çadra.
Ti, që nuk u përgjigjesh më rrahjeve të mia jetësore,
duke u grimosur sikur të shikonte një film të Alvaro Vitalit,
për të udhëtuar në rrugë të reja, në periferi,
të pavetëdijshëm për tiparet tuaja arrogante,
nuk e kupton se ke humbur dashurinë time të jashtëzakonshme
duke imituar znj. Bianca Scheda në zgjedhjet në Quirinale,
tani jetoni një jetë borgjeze
duke marrë me pesëqind euro në muaj.
Kur më mbyllin në urnë,
më lini të paktën një shishe Grand Marnier,
të paktën nuk përfundova në një merle,
me fat që nuk u publikua kurrë në Atelier.
Komente 0