Nuk e dini sa më kushton lavatriçe,
I dërgoj rrobat nënës sime për t'i larë,
ajo nuk jeton jetën e një peltast
i përgjigjet lotëve të mi me fjalë të këndshme.

Lotët e mi që janë të gjithë të destinuar,
shiut të kohëve të shkuara,
për gratë që nuk kanë hipur ende
për burrat ende jo shokë,
tek format e pa shkrepura ende
në një ditë të abigeatit të paligjshëm.

E vetmja grua që kam dashur ndonjëherë
ai jeton në Gaeta dhe nuk kujdeset për mua
Unë pi hektolitra bikarbonat
dhe, në fund të fundit, unë nuk ia vlejë asnjë mallkim,
Unë i këndoj vargjet e mia pa mendje
Unë jetoj në sytë e një shtrige
Unë nuk jam i interesuar të kem një apostull,
për blasfemitë e thënë atyre që nuk falen.