Ivan Pozzoni
Punk Is Not Death
ItalishtStiamo tutti male, stiamo tutti bene
stipati sul treno della vita di o’Zulù,
stiamo come ci conviene
tanto nessuno conosce una lettera di Bantu.
Per riprendere a volare,
senza tregua e senza amore,
non c’era bisogno di scappare,
bastava un punk col tricolore:
bianco Prozac, En arancione
e azzurro Modalina senza sapore.
Siamo tutti uguali, tutti in cerca di lavoro,
amore, condiscendenza, chi arriva primo
non si trova appuntato col coltello il cartello del disdoro,
come quando vince l’auditel del demo.
Ma state ancora farneticando la mia lingua
tra contratti, curricula, procuratele?
Io non vi capisco e temo che si estingua
Il mio modus scribendi come in una stele.
stipati sul treno della vita di o’Zulù,
stiamo come ci conviene
tanto nessuno conosce una lettera di Bantu.
Per riprendere a volare,
senza tregua e senza amore,
non c’era bisogno di scappare,
bastava un punk col tricolore:
bianco Prozac, En arancione
e azzurro Modalina senza sapore.
Siamo tutti uguali, tutti in cerca di lavoro,
amore, condiscendenza, chi arriva primo
non si trova appuntato col coltello il cartello del disdoro,
come quando vince l’auditel del demo.
Ma state ancora farneticando la mia lingua
tra contratti, curricula, procuratele?
Io non vi capisco e temo che si estingua
Il mio modus scribendi come in una stele.
Punk Is Not Death
ShqipTë gjithë jemi të këqij, të gjithë jemi të mirë
i ngjeshur në trenin o'Zulù të jetës,
jemi ashtu siç duam
askush nuk e njeh një letër Bantu gjithsesi.
Për të filluar përsëri fluturimin,
pa pushim dhe pa dashuri,
nuk kishte nevojë të ikte,
mjaftonte një punk me trengjyrësh:
Prozac i bardhë, portokalli
dhe Modalina blu e hapur pa shije.
Jemi të gjithë njësoj, të gjithë kërkojmë punë,
dashuri, mospërfillje, shërbimi i pari vjen i pari
shenja e turpit nuk mund të gjendet e fiksuar me thikë,
si kur fiton auditori demo.
Por ju jeni ende të lidhur me gjuhën
mes kontratave, CV-ve, i prokuroni?
Unë nuk ju kuptoj dhe kam frikë se do të zhduket
My modus scriptndi si në një stelë.
i ngjeshur në trenin o'Zulù të jetës,
jemi ashtu siç duam
askush nuk e njeh një letër Bantu gjithsesi.
Për të filluar përsëri fluturimin,
pa pushim dhe pa dashuri,
nuk kishte nevojë të ikte,
mjaftonte një punk me trengjyrësh:
Prozac i bardhë, portokalli
dhe Modalina blu e hapur pa shije.
Jemi të gjithë njësoj, të gjithë kërkojmë punë,
dashuri, mospërfillje, shërbimi i pari vjen i pari
shenja e turpit nuk mund të gjendet e fiksuar me thikë,
si kur fiton auditori demo.
Por ju jeni ende të lidhur me gjuhën
mes kontratave, CV-ve, i prokuroni?
Unë nuk ju kuptoj dhe kam frikë se do të zhduket
My modus scriptndi si në një stelë.
Komente 0