Ivan Pozzoni
Hommage Nseae À L'apprentissage Automatique
ItalishtNell’ombra non è agevole fare interrogazioni,
ci resta solo il neon a illuminare argomentazioni,
urge che il maieutico si trasformi in un despota
e metta buste di zenzero a render salace il tuo verso adespota.
Per avere da copia/incollare un curriculum vitae et studiorum
bisogna almeno conoscere le regole della consecutio temporum,
trascorri intere ininvere giornate a montare e smontare hardisk
e, io, lirico, apro due nuove sedi della mia azienda a Kursk e Novosibirsk,
la forza vertiginosa che vibra nel mio schiacciante curriculum
mi evita il fastidio sommo de mandàtt a dar via el culum.
Poetino, in Italia, non sarò mai nemmeno vincessi il Nobel,
almeno non scrivo versi a cazzo che nemmeno un acrobata del Cirque du Soleil,
dalla linea alla Lega Lombarda è diventato un cammino di sociopatia,
ma non giaccio, su carta d’apparati, ammalato di ecolalia,
a ripetere, epigonicamente Rubik, le trovate d’un vecchio leone
elemosinando la comparizione in antologia con la verve della casa Borbone,
non riesco, nein, a non salire in cattedra quando questi nuovi cultori della cibernetica
scrivono saggi d’una astrusa incultura da render Berchet nonno dell’ontologia estetica.
ci resta solo il neon a illuminare argomentazioni,
urge che il maieutico si trasformi in un despota
e metta buste di zenzero a render salace il tuo verso adespota.
Per avere da copia/incollare un curriculum vitae et studiorum
bisogna almeno conoscere le regole della consecutio temporum,
trascorri intere ininvere giornate a montare e smontare hardisk
e, io, lirico, apro due nuove sedi della mia azienda a Kursk e Novosibirsk,
la forza vertiginosa che vibra nel mio schiacciante curriculum
mi evita il fastidio sommo de mandàtt a dar via el culum.
Poetino, in Italia, non sarò mai nemmeno vincessi il Nobel,
almeno non scrivo versi a cazzo che nemmeno un acrobata del Cirque du Soleil,
dalla linea alla Lega Lombarda è diventato un cammino di sociopatia,
ma non giaccio, su carta d’apparati, ammalato di ecolalia,
a ripetere, epigonicamente Rubik, le trovate d’un vecchio leone
elemosinando la comparizione in antologia con la verve della casa Borbone,
non riesco, nein, a non salire in cattedra quando questi nuovi cultori della cibernetica
scrivono saggi d’una astrusa incultura da render Berchet nonno dell’ontologia estetica.
Hommage Nseae À L'apprentissage Automatique
ShqipNë hije nuk është e lehtë të bësh pyetje,
gjithçka që na mbetet është neoni për të ndriçuar argumentet,
është urgjente që majeutiku të shndërrohet në despot
dhe vendosni thasë me xhenxhefil për ta bërë vargun tuaj adespotik saç.
Për të kopjuar/ngjitur një curriculum vitae et studiorum
ju duhet të paktën të dini rregullat e konsecutio temporum,
ju kaloni ditë të tëra duke montuar dhe çmontuar disqet e ngurtë
dhe unë, tekstshkruesi, hap dy degë të reja të kompanisë sime në Kursk dhe Novosibirsk,
forca marramendëse që vibron në CV-në time dërrmuese
më shpëton nga telashi i madh për të larguar gomarin.
Poetino, në Itali, nuk do të jem kurrë edhe sikur të fitoja Nobelin,
Të paktën nuk shkruaj vargje të ndyra si një akrobat i Cirque du Soleil,
nga linja në Ligën Lombarde është bërë një rrugë sociopatie,
por unë nuk gënjej, në letër aparati, i sëmurë nga ekolalia,
për të përsëritur, në mënyrë epigonike Rubik, gjetjet e një luani të vjetër
duke u lutur për paraqitje në një antologji me shkëlqimin e shtëpisë Bourbon,
Nuk mund të mos marr karrigen kur këta të apasionuar pas kibernetikës së re
ata shkruajnë ese për një mungesë kulture abstruse që e bëjnë Berchet-in gjyshin e ontologjisë estetike.
gjithçka që na mbetet është neoni për të ndriçuar argumentet,
është urgjente që majeutiku të shndërrohet në despot
dhe vendosni thasë me xhenxhefil për ta bërë vargun tuaj adespotik saç.
Për të kopjuar/ngjitur një curriculum vitae et studiorum
ju duhet të paktën të dini rregullat e konsecutio temporum,
ju kaloni ditë të tëra duke montuar dhe çmontuar disqet e ngurtë
dhe unë, tekstshkruesi, hap dy degë të reja të kompanisë sime në Kursk dhe Novosibirsk,
forca marramendëse që vibron në CV-në time dërrmuese
më shpëton nga telashi i madh për të larguar gomarin.
Poetino, në Itali, nuk do të jem kurrë edhe sikur të fitoja Nobelin,
Të paktën nuk shkruaj vargje të ndyra si një akrobat i Cirque du Soleil,
nga linja në Ligën Lombarde është bërë një rrugë sociopatie,
por unë nuk gënjej, në letër aparati, i sëmurë nga ekolalia,
për të përsëritur, në mënyrë epigonike Rubik, gjetjet e një luani të vjetër
duke u lutur për paraqitje në një antologji me shkëlqimin e shtëpisë Bourbon,
Nuk mund të mos marr karrigen kur këta të apasionuar pas kibernetikës së re
ata shkruajnë ese për një mungesë kulture abstruse që e bëjnë Berchet-in gjyshin e ontologjisë estetike.
Komente 0