Ivan Pozzoni
Il Dilettante Vuole Fare Arte: Merda D'artista
ItalishtHo indossato il mio scamandro d’amianto e mi sono immerso nel mondo dei dilettanti,
una scommessa tra amici, in accademia, mi ha reso indifferibile il vestiario,
secondo i miei contraddittori avrei trovato un mondo di decerebrati balbettanti,
secondo me, sarei riuscito a scovare due/tre esordienti interessanti misti a un mondo da Bestiario,
messi fuori uso il finto lit-blog del mediocre Proust di Carrara e azzannato HousePoetic all’aorta,
seguendo la direttiva (I) del Kolektivne NSEAE, mi sono avventurato nei meandri di Alidicarta.
Nella virtualità ho incontrato Giusy, conosciuta nelle campagne catanesi come regina dell’ingoio,
zitella, quarantenne, tutti la scopano e la lasciano, avendo un corpo, sodo, immerso in una vasca,
batte, alla cassa, senza uso del cervello, le concedo Telegram e arriva con la velocità dell’avvoltoio,
mi son bastate tre frasi a capirne il livello, e, insomma, anche a scopare occorre un minimo di Crusca,
mi accontento di una bambola, gonfiabile, e le sbatto in faccia un ciaone indice innegabile di disinteresse,
la malata di mente si inventa un fidanzato, sbrodola di violenze, minacce, si è dimenticata le molestie,
mi ricorda una scimmia in Tribunale con sotto il braccio un codice, senza l’oblige di finesse,
attendo, divertito, notizia di reato a farle il culo: te l’ha fatto mezza Sicilia, e io adoro giustiziar le bestie.
Ho incontrato Giulia Rebecca Reggio Emilia, che racconta di ingropparsi uno dei Mille sul divano,
se c’eri tu Garibaldi col cazzo che arrivava a Marsala, organizzavi un bukkake che neanche Natasha Kiss,
con la mia solita gratuita cattiveria ho sottoposto ai maggiori critici italiani i tui testi da scrivano
mi han risposto, Gianburrasca, di buttar le carte igieniche nel cesso e di iniziare una terapia anti-miss,
l’intera Italia letteraria ride alle mie trovate irriverenti, far commentare un asino è un atto da buongustai
tu chiuditi nei blog da dilettanti e non uscire, e, nella vita, continua ad affinare l’arte del creampie.
Ho incontrato un cavaliere dello Zodiaco, dedito al rito del je rode, che millanta robe da cercopiteco,
Cavaliere, sali a calci sul cavallo, e non rompere i cojoni a chi era abituato a dialogare con Umberto Eco.
Ho incontrato Alzheimer, cultore del tetrametro nel 2024; Sisifo, il magister, difficile da disprezzare,
Emy, Sara e Stefy, ho vinto la mia scommessa, il Kolektivne NSEA ha votato di farle debuttare,
e diffondere i loro versi, Emy non aver timore, in novanta nazioni del circuito newtork WorPress,
buttiamo la maschera, «io sono io: e voi non siete un cazzo», non abbiamo da spartire nessuna torta,
ho conosciuto venti Italiani brava gente e centinaia di «minchioni» che m’innalzano i livelli di stress,
io continuo a scrivere su Gradiva, Dante vi condanna, in eterno, a muggir versi nel girone Alidicarta.
una scommessa tra amici, in accademia, mi ha reso indifferibile il vestiario,
secondo i miei contraddittori avrei trovato un mondo di decerebrati balbettanti,
secondo me, sarei riuscito a scovare due/tre esordienti interessanti misti a un mondo da Bestiario,
messi fuori uso il finto lit-blog del mediocre Proust di Carrara e azzannato HousePoetic all’aorta,
seguendo la direttiva (I) del Kolektivne NSEAE, mi sono avventurato nei meandri di Alidicarta.
Nella virtualità ho incontrato Giusy, conosciuta nelle campagne catanesi come regina dell’ingoio,
zitella, quarantenne, tutti la scopano e la lasciano, avendo un corpo, sodo, immerso in una vasca,
batte, alla cassa, senza uso del cervello, le concedo Telegram e arriva con la velocità dell’avvoltoio,
mi son bastate tre frasi a capirne il livello, e, insomma, anche a scopare occorre un minimo di Crusca,
mi accontento di una bambola, gonfiabile, e le sbatto in faccia un ciaone indice innegabile di disinteresse,
la malata di mente si inventa un fidanzato, sbrodola di violenze, minacce, si è dimenticata le molestie,
mi ricorda una scimmia in Tribunale con sotto il braccio un codice, senza l’oblige di finesse,
attendo, divertito, notizia di reato a farle il culo: te l’ha fatto mezza Sicilia, e io adoro giustiziar le bestie.
Ho incontrato Giulia Rebecca Reggio Emilia, che racconta di ingropparsi uno dei Mille sul divano,
se c’eri tu Garibaldi col cazzo che arrivava a Marsala, organizzavi un bukkake che neanche Natasha Kiss,
con la mia solita gratuita cattiveria ho sottoposto ai maggiori critici italiani i tui testi da scrivano
mi han risposto, Gianburrasca, di buttar le carte igieniche nel cesso e di iniziare una terapia anti-miss,
l’intera Italia letteraria ride alle mie trovate irriverenti, far commentare un asino è un atto da buongustai
tu chiuditi nei blog da dilettanti e non uscire, e, nella vita, continua ad affinare l’arte del creampie.
Ho incontrato un cavaliere dello Zodiaco, dedito al rito del je rode, che millanta robe da cercopiteco,
Cavaliere, sali a calci sul cavallo, e non rompere i cojoni a chi era abituato a dialogare con Umberto Eco.
Ho incontrato Alzheimer, cultore del tetrametro nel 2024; Sisifo, il magister, difficile da disprezzare,
Emy, Sara e Stefy, ho vinto la mia scommessa, il Kolektivne NSEA ha votato di farle debuttare,
e diffondere i loro versi, Emy non aver timore, in novanta nazioni del circuito newtork WorPress,
buttiamo la maschera, «io sono io: e voi non siete un cazzo», non abbiamo da spartire nessuna torta,
ho conosciuto venti Italiani brava gente e centinaia di «minchioni» che m’innalzano i livelli di stress,
io continuo a scrivere su Gradiva, Dante vi condanna, in eterno, a muggir versi nel girone Alidicarta.
Amatori Dëshiron Të Bëjë Art: Mut Artisti
ShqipUnë vesha skamandrën time të asbestit dhe u zhyta në botën e amatorëve,
një bast mes miqsh, në akademi, e bëri veshjen time indiferente ndaj meje,
sipas kontradiktorëve të mi do të kisha gjetur një botë të decerebratorëve që belbëzojnë,
për mendimin tim, do të kisha arritur të gjeja dy/tre të ardhur interesantë të përzier me një botë Bestiary,
blogu i rremë i ndezur i Proustit mediokër të Carrara-s doli jashtë funksionit dhe HousePoetic u pickua në aortë,
duke ndjekur direktivën (I) të Kolektivne NSEAE, u futa në gjarpërinjtë e Alidicarta.
Virtualisht takova Giusy-n, i njohur në fshatin Katania si mbretëresha e gëlltitjes,
spinster, dyzet vjeç, të gjithë e qijnë dhe e lënë, duke pasur një trup, të fortë, të zhytur në vaskë,
ajo rreh, në arkë, pa përdorur trurin e saj, i jap Telegramin dhe ajo mbërrin me shpejtësinë e shkabës,
Më mjaftuan tre fjali që të kuptoja nivelin dhe, me pak fjalë, edhe ndyra kërkon një minimum Bran,
Jam i kënaqur me një kukull që fryhet dhe i hedh një përshëndetje në fytyrë, një shenjë e pamohueshme mosinteresimi,
vajza e sëmurë mendore shpik një të dashur, është plot dhunë, kërcënime, ka harruar ngacmimet,
më kujton një majmun në gjyq me një kod nën krah, pa detyrimin për finesë,
Pres, i dëfryer, lajmin e një krimi për të të goditur bythën: gjysma e Siçilisë të bëri, dhe mua më pëlqen të ekzekutoj bishat.
Kam takuar Giulia Rebecca Reggio Emilia, e cila flet për të ulur një nga Mijërat në divan,
po te ishe aty Garibaldi me karin qe arriti Marsala, organizove nje bukkake qe as Natasha nuk e puthi,
me keqdashjen time të zakonshme pa pagesë ua dorëzova tekstet tuaja shkrimore kritikëve të mëdhenj italianë
ata m'u përgjigjën, Gianburrasca, të hidhja letrat e higjienës në tualet dhe të filloja një terapi anti-miss,
e gjithë Italia letrare qesh me idetë e mia të pandershme, të bësh një koment gomari është një akt gustatorësh
ju mbylleni në blogje amatore dhe nuk dilni jashtë dhe, në jetë, vazhdoni të përsosni artin e kremit.
Takova një kalorës të Zodiakut, kushtuar ritit të je rode, i cili mburret me sende të majmunëve të vervetë,
Kalorës, hip në kalë dhe goditi topat e atyre që flisnin me Umberto Eco.
Kam takuar Alzheimer, një dashnor i tetrametrit në 2024; Sizifi, magjistari, i vështirë për t'u përbuzur,
Emy, Sara dhe Stefy, fitova bastin tim, Kolektivne NSEA votoi për t'i lënë të debutojnë,
dhe përhapi vargjet e tyre, Emi mos ki frikë, në nëntëdhjetë kombe të qarkut WorPress të Nju Jorkut,
le ta hedhim maskën, "Unë jam unë: dhe nuk je mut", nuk kemi tortë për të ndarë,
Kam takuar njëzet italianë të mirë dhe qindra "kara" që më rrisin nivelin e stresit,
Vazhdoj të shkruaj për Gradivën, Dante të dënon përgjithmonë me vargje në rrethin Alidicarta.
një bast mes miqsh, në akademi, e bëri veshjen time indiferente ndaj meje,
sipas kontradiktorëve të mi do të kisha gjetur një botë të decerebratorëve që belbëzojnë,
për mendimin tim, do të kisha arritur të gjeja dy/tre të ardhur interesantë të përzier me një botë Bestiary,
blogu i rremë i ndezur i Proustit mediokër të Carrara-s doli jashtë funksionit dhe HousePoetic u pickua në aortë,
duke ndjekur direktivën (I) të Kolektivne NSEAE, u futa në gjarpërinjtë e Alidicarta.
Virtualisht takova Giusy-n, i njohur në fshatin Katania si mbretëresha e gëlltitjes,
spinster, dyzet vjeç, të gjithë e qijnë dhe e lënë, duke pasur një trup, të fortë, të zhytur në vaskë,
ajo rreh, në arkë, pa përdorur trurin e saj, i jap Telegramin dhe ajo mbërrin me shpejtësinë e shkabës,
Më mjaftuan tre fjali që të kuptoja nivelin dhe, me pak fjalë, edhe ndyra kërkon një minimum Bran,
Jam i kënaqur me një kukull që fryhet dhe i hedh një përshëndetje në fytyrë, një shenjë e pamohueshme mosinteresimi,
vajza e sëmurë mendore shpik një të dashur, është plot dhunë, kërcënime, ka harruar ngacmimet,
më kujton një majmun në gjyq me një kod nën krah, pa detyrimin për finesë,
Pres, i dëfryer, lajmin e një krimi për të të goditur bythën: gjysma e Siçilisë të bëri, dhe mua më pëlqen të ekzekutoj bishat.
Kam takuar Giulia Rebecca Reggio Emilia, e cila flet për të ulur një nga Mijërat në divan,
po te ishe aty Garibaldi me karin qe arriti Marsala, organizove nje bukkake qe as Natasha nuk e puthi,
me keqdashjen time të zakonshme pa pagesë ua dorëzova tekstet tuaja shkrimore kritikëve të mëdhenj italianë
ata m'u përgjigjën, Gianburrasca, të hidhja letrat e higjienës në tualet dhe të filloja një terapi anti-miss,
e gjithë Italia letrare qesh me idetë e mia të pandershme, të bësh një koment gomari është një akt gustatorësh
ju mbylleni në blogje amatore dhe nuk dilni jashtë dhe, në jetë, vazhdoni të përsosni artin e kremit.
Takova një kalorës të Zodiakut, kushtuar ritit të je rode, i cili mburret me sende të majmunëve të vervetë,
Kalorës, hip në kalë dhe goditi topat e atyre që flisnin me Umberto Eco.
Kam takuar Alzheimer, një dashnor i tetrametrit në 2024; Sizifi, magjistari, i vështirë për t'u përbuzur,
Emy, Sara dhe Stefy, fitova bastin tim, Kolektivne NSEA votoi për t'i lënë të debutojnë,
dhe përhapi vargjet e tyre, Emi mos ki frikë, në nëntëdhjetë kombe të qarkut WorPress të Nju Jorkut,
le ta hedhim maskën, "Unë jam unë: dhe nuk je mut", nuk kemi tortë për të ndarë,
Kam takuar njëzet italianë të mirë dhe qindra "kara" që më rrisin nivelin e stresit,
Vazhdoj të shkruaj për Gradivën, Dante të dënon përgjithmonë me vargje në rrethin Alidicarta.
Komente 0