Si nje leter ne sirtar te kam mbyllur
Hequr nga memorja emrin tend
Edhe qenien tende prej mishi
E mbylla duke e shtyre me kembe
Kohen e humbur Olimbike llogarita
Dhe me gjere...
Fshiva tre fytyrat e tua te drejtkendshta
Aq ishte!
Tani je nje trup prej xhuxhi ne kete varg
As te kerkoj me, do te te le ketu.
Kompesates tende i ka ikur moda
hedhim vidat e keputura ne kazanin e plehrave
Dhe gjysmat e tinzarta te shqisave ti ula.
Dhe kristalet e kokerdhokut genjeshtar ti lashe
Si nje materie te padukshme pa kthim te shperndava
Ngrita koken drejt shtate lartesive
Shtate mrekulli te une, kjo ishte, Une.