Poezia dikur ishte nje shpirt
Qe kur u rrit u fsheh ne trup
Dikur ishte me krahe, fluturonte
Si nje qenie e vertete engjellore
Ne vallen e yjeve ishte principessa
Princi i Kalter erdhi e kerkoi, kur...
U puthen, u bene te padukshem...
Si per cudi poezia u be fryme...
Dhe fryma u be Zoti i saj, Kledia!