Ajo që më ngacmon tek ti:
– Je ti,
Pa koracën tënde.
Tunikën e fshehtë që të mbështjell
kur unë fundosem në limitin e ikjeve.

– Je ti,
Pa tufanin e çmendur të zërave,
Piskamën e tyre të frikshme
kur më përplaset kaçurrelave.

– Je ti,
Me hënën në krah në papafingon time,
Ku natës kyç gojët e zërave
dhe zhvesh paqësisht tunikën.

Ajo që më ngacmon tek ti:
– Je ti,
Në një shtrat bosh…