Gjuhëkëputur gishtat e kujtimeve
Lëkurërrjepur shartojnë dimrin me pranverë
Ndërpritet frymëmarrja e ëndrrës
Me zemrën vendosur mbi tryezë.
Shkulen dheut rrënjët e shelgjeve
Si grindje ujqish që zbresin përroit në fushë
Hapësirave që ecin këmbëzbathur në mynxyrë
Oborreve që vjedhin peizazhet e dashurisë.
Shpina ime e rregjur vazhdon të jetë urë
Që lidh rrugët e vjetra mendjekrisur
Kujtimeve u bëhet homazhi në zjarr
Digjen adresa skeletësh, që nuk kanë as varr.