Mbreti dhe koha e sundimit te tij ziliqar, i mllefosur dhe barbar!.
Kur ky mbret lindi filluan te i ndodhnin te keqija popullit nga kishte dal.
Mbreti nuk e donte popullin e shfrytezonte per interesa te tija, por populli i fali denimin e meritur.
Para nje grumbulli njerezish, mbreti renkoi per her te fundit, dhe koka e tij bije ne toke, dhe gjaku pervelonte arsyetimet e tija, duke treguar qe ky mbret na ish tradhtar!, dhe per te nuk u be asnje varr.
Koken e mbretit e peshtyn te gjallet gjith ashtu trupin ja hengren qent e sokaqeve.Oh cfar turpi mbreti vdiq dhe populli gezoi lirin, dashurin e lumturin, per popullin nuk ka turp ketu populli meritonte dashurin pa kufizime.

Nga populli vetem, nje grua shtrig plak nxorri lot per te, te tjeret te gjith qeshen e u gezuan me vdekjen e mbretit pa kok.Zilia e gjith kesaj mbreti dhe kur kishte per te vdekur nga tehu i nje thike te madhe, thoshte!.Nuk dua te vdes un, por do vdisni ju te gjoret e askujt.
Ne ato momente jet a vdekje djallezia e mbretit nuk kishte te ndalur, dhe keshtu populli nuk kishte mendimin as per ta falur.Keshtu qe hingelloi dhe kali i mbretit kur vdiq ai qelbesira qe e kaloronte dhe e mundonte.
U gezua dhe kali i mbretit pa kok, qe per kalores do te kete nje me te mir se mbreti dredharak.