Isha aty pran lumit kur ti kalove te shikova me sy, thash me vete kjo eshte ajo qe dua.
E koha ecen si ecim dhe ne, kujtimet mbesin dhe ngjallin shpresen!.
Se eshte me si me par, cdo gje ka ndryshuar, moti e nje koh kishte lumturi e gezim, jete me plot dashuri dhe arsyje per te jetuar gjat!.
U ndezen qirinjt benin sikur po qanin, jo ata nuk qajn po hapin driten, sikur u dogja po i preka, i fika, dhe mbuloi erresira.
Jet qorre kjo pa modul veprimi, sepse cdo gje ka humbur, vetem shkronjat e radhitura duken.
Pulbardha tek lumi, nuk ka eshte vend i varfer dhe jo i bukur perrock ne vete.
Bari ne dukje i fresket por me rrenje te degdisura vlen sa nje mbeturin.
Natyra e shemtuar, mos vall duhet pastrohen gjerat ta shikojm me bukur punen.Rrethanat bindese qe njerezit pak vlejn, si mund ta ndjej veten njeri mes atyre qe se kan njerezi dukje te till apo ndoj gje me vler?.