Ne vecanti i falenderohemi
Perendise, duam te na ruaj e mbroj per jete te jetes.
Po ballafaqohemi me huligan njerez me medalje te zeze, me sy mashtrues e provokator.
Kam bindjen se Perendia nuk i tregon shfaqjet e tij, dhe papritur dicka mund te ndodhi, vetem ashtu natyrshem.
Te mos behemi subjekti i kokfortesis inatit, dhe asgje nuk sjell fati idhnak, vetem viktima te reja, probleme dhe vaj!.
O te paskrupullt njerez qe qani per koken tuaj, e po mundet dhe e beni hani koken e te tjereve, si ushqim per nje dreke te mallkuar, pa shije njerezilleku.
Perendia po na shikon, dhe ju qe nuk keni besim ne nje Zot, atehere vete krijuesi do kete gjithmone problem me robin e tij, te mbushur plot fudollek.

Me vjen keq per disa njerez qe jane ne varre, e qe ishin margaritar i tokes, qe rrall kemi burra e gra te mira, mbi dhe, ...
O Perendi, po me degjove, beje dicka, lesho nje shi, te pandalur nje kohe, nje arome parajse, qe njerezia te marrin fryme pa te keqijat e tyre ne zemer e shpirt.
Kush ka degjuar tregimet, per kohen e uris, tregime te nendheshme qe mbushen njerezimin hidherim e ligesi, por ndoshta nga kjo njeriu i afte per te menduar mir ishte me nje zemer te zbutur, dhe i shtriu doren vete Perendis, dhe gjeti rehati e bollek peme e perime, sa per mbijetesen e tij.

Por nese Zoti, na bie ne qaf dhe na denon, sot per sot gjith meritojm denim, keshtu si jemi bere.
Po me shtrengohet zemra, por shpirti im flet lirshem, sepse vuajtnit tregojn se ka dicka dhe nje si un te tregoj rrugen e mbar me afer, se kurr me Perendin.
Po e harruat, Perendin dhe Perendia do ju harroi.
Keshtu qe ne planet qe bene Perendia, njeriu asnje fije kuptimi nuk di si fillon, apo mbaron ajo apo kjo pun.

Keni frik Perendin, mos do kishit vellan, dhe kshu gjerat do vijn ne vend te vet.