Jam bërë si frymë
Si grimcë oksigjeni që mban gjallë qelizat
Ta mbaj gjallë dhe vijën e qafës tek lakohet
Ta fashit dhe tymin e zi rreth syve të jeshiltë
Më lër

Ma lër lotin të prek faqen deri tek buza
Le të rrjedh sikur rrjedh në fletë vesa e ftohtë
Mos e fshij me dorë
Ma lër të ma qaj dhe lëkurën si valë e ngrohtë vullkani.

Ma lërë të vijëzoj fytyrën një pikë e njelmtë
Se ajo shije vjen nga një burim i verbër tymi
Oh ma lërë dhe ajrin të më hyjë ne mushëkri
Të më këputën këmbët vrapimit maratonik.

Ma fik dhe fijën e plotë të dritës
Tek po e shtrëngoj në gjoks me grusht
Veç mos më lër si pishë rrëzë malit puthitur
Se ngjyrë e sajë humbet kur i shkulet rrënja.

Më lër të psherëtijë dënesjen në shi
Se rruzat e gjakut marrin ngjyrë të ndezur në diell
Atëherë do të ngjallem dhe njehërë nga ajo ngjizje
Në mes zjarrit dhe frymës
Sikur lindë një dashuri.