Dite vjeshte ishte frynte dhe nje puhize
E ngrohte ajo ishte si nje dete i mire
Tek nje stol u ula qe shihte per karshi
Pashe nje peme te bukur me gjethe ngjyre flori.

Me pas puhiza po frynte me furi
Gjethet fort i tundi dhe..cuk...u degjua
zhurma e nje gjethe qe ne sheshe ra
Mos u largo bija ime mamaja sec i tha.

Posht meje ti qendro qe te keme prane
Por gjethja mendjemadhe su mendua gjate
Ju pergjigj mamase pak si me inate
Ah! Mama te lutem ti mos me dhuno

E imja eshte jeta si te dua do ta coje
Mire bija ime ti me pac uraten
Te behesh si une e bukur e shtatelarte
Me vone filloj shiu shtruar me ngadale

Me vete mori gjethen e coj teje...ndeane
Ne nje rreke e hodhi qe me pas u be perrua
andej-kendej u perplas gjethja por nuk u direzua
E pas shume mundimesh gjethja ne n"toke doli.

Po ngrohej ne ttezen e diellit e cila sapo doli
Shume i pelqeu dielli sa gjethja rrenje hodhi
Me pase u kujtua dhe me mamane foli :
Mama, mama a te kujtohet valle

Jame gjethja kryenece we s"te ndenja prane
Te me falesh mama te me falesh te kerkoj
Tani e kuptova JETEN SE CON TI ATJE KU DO
ESHTE JETA QE TE CON ATJE KU DO AJO.
M.P