Na mungon e kemi mall
hija jote ma rrin prane,
ne qdo mjet qe udhton
je dhe ti qe vjen e shkon.

Ne dritare te qdo shkolle
e buzeqeshur fetyra jote,
ne qdo fjale qe ke shkruar
dora jote vizatuare.

Zeri yte ne qdo kenge
qenja jote ne qdo kend,
ku ke shkelur ku le shkuar
emri yt me yje shkruar.

Ty me mall te kujton shoqeria
me lot ne sy te kujton familja,
jeta jote dallge e detit
shpirti yte ngjyra ylberit.

Per ate vende ku ke pushuar
per shume vite kemi endruar,
se kemi qen te denuar
kemi pas liri te privuar.

Nuk linin te leviznim
nuk ma linin qe te flisnim,
nuk ma lan me thene te verteten
s'lan me gezue jeten.

Ne jetuam ne diktature
rrethe e qark rrethue me mure,
dy te drejta ne i kishim
te punonim dhe te vdisnim.
Per kete komb me kaq shume halle
po mendon bota e madhe,
Shqiponjes ton ke Flamuri
kemi shprese ti kethehet nuri

Tash fluturo ti bashke me rete
her si fluture her si blete,
se efeketii i mjekesis
nuk del para perendis.

Sa te jemi do te kujtojm
edhe brezat s'do te harrojn,
Te lutet Xhoeli Perla Mandi Keroli
fli i qet o gjysh Sokoli.

Keto vargje ja kam kushtuar vllait
tim Sokolit qe u nda nga jeta
para kohe me rastin pesemdhjete
vjetorit te vdekjes.