E kam të vështirë madje të
pa mundur, të flasë e të shkruajë
për njerzit e humbur.
Në zemër ndiej dhimbje nga sytë
më bien lot, për t'a gjithnjë jam
lutur, do lutem dhe sot.

Gjaku është lidhje që deshi
perendia, puls e jetë i jepë lidhjes
dashuria.Këtë lidhje kush nuk e
respekton, një ditë do të pendohet
por do të jetë shumë vonë.

Kerkojn njeri tjetrin të zhytur
në lot, s'ka ndodhur në shekuj pse
të ndodhi sot.Dikush del e s'kthehet
se kush është harron, kë ka lënë
prapa fare nuk mendon.

Tjetrin e rrembëjn duan të bëjnë
tregti, nuk kan dinjitet s'njohin
perendia.Blonenë me emër sot do ta
kujtoj, kush vuri dorë nënën pse
lendoj.

Në maternitet fëmija s'dihet pse
është lënë, sot fëmija i rritur do
të thrresi nënë.Fati diçka tjetër
dhuna pre kerkon, motres për vllan
zemra i përvlon.

Vllau kërkon motren madje derë
më derë, jeta pa gjetur nuk i ka më
vlerë.Pa e njohur babin e fëmija e
kerkon, lotët ja fshin nëna e puth
e qetson.

Po shkruaj këto vargje se jam
duke parë, studjo njerz të humbur
plot me familjar.Në trishtimin e
tyre jam mbëytur jam zhdukur,
s'bashku me Aiden, Odeten kërkoj
njerz të humbur.

Aida Shtina, Odeta Dume gra të
pa para, s'bashku me stafin luftojnë
me mëkatin.Trishtimit këto gra
mundohen ti vënë fre.Pikasin njerz
të humbur moralin ngrenë në re.

Tragjeditë familjare në gëzim
këto i kthejn, kur në fund të botës
njerz të humbur gjejnë.
Stafi mrekullushm si yjet qiell,
lotit i thonë jo bien ditë me diell.

Shkrova ca rrjeshta do shkruhen
edhe libra, personazhe do jenë stafi
Aida.Ne erdhëm në jetë të gjithë do
të vdesim.Stafi, Aida dhe Odeta
të gjallë do të mbetën.