Në dritën e yllit
Që ruan një shpresë,
Tek bisha e pyllit,
Tek orë e pabesë,
Tek gjembi i ferrës,
Nën hijen e hënës,
Në buzë të humnerës
Ruan syri i Nënës….

Tek dhembi i nepërkës,
Tek tehu i thikës,
Tek mallkimi i njerkës,
Tek kombi i frikës,
Në ah të psherëtimës,
Tek vala e lumit,
Tek degë e vetëtimës,
Mbi jastëkun e gjumit…

O bir, që Nënën
E bëre të qajë,
Vrapo se lotët
Kush mund t’ia thajë?!
Veç nëna e gjorë,
Kur rreziku na zë,
Vrapon përmbi borë
Dhe gjurmë nuk lë…