Në sytë e skamnorit,
drita duket e mjegulluar,
e nata, është ma e errët.
E dielli ndoshta ndrinë, por pak sa me
''naze''!

Ne sytë e skamnorit uji mbanë shije tjetër,
fushat nuk ka gjelbërim,
lulet mbajnë erë, ma ndryshe.?
Apo nuk kanë erë ''fare''?
Lumi dukët, i ''turbullt' 'i pakuptimtë!

Ne' 'sytë e skamnorit''!
Oxhaku, tymon dobët,
nëse AI- e ka një te tillë?
Apo nuk nxënë te thuash ''fare''!
Ne ''veshtë e skamnorit kënga duket
''vajë! ''.
Buzëqeshja, është e rrallë, apo mungon i
mungon e tëra!.
Po era? Edhe era duket si zhurmë e
pamëshirë!

Ne ''sytë e skamnorit''!
''kafshata është e vogël fare''
ajo zhdukët shpejt, pa lenë gjurme e shije!
Ne zemrën e skamnorit,
gëzimi nuk ''troket te thuash fare''!
Aji vështirë te gëzohet.
Po në shpirt, si ndihet i shkreti?
Kush ta ofroi, q 'farë ti thotë?
Kujt ti fletë, me kë te qeshet?
Me se, ti mashtroj fëmijët?
Q 'ka ti thotë gruas?
Jam mburravec a?! Me se te lavdërohet?
More se a mos mërzitet dikush për mua?
Ku jam unë sot?
Sot mbase, qenka ndryshe? Te jetosh, e
ndryshe te jesh?
Apo te mos jesh fare?
Me thirri dikush apo me behet ashtu?
Jo, jo por kështu është kur mendja
trazohet,
e kur te ikën shpirti!
E q 'ka te bëji unë i shkreti?

Te bëji ''sehir' 'se do ma shtiresh dorën e
mëshirës,
atë dorë te zymtë qe e ke rrudhur, gati
s'të dukët fare!
Pse te dorëzohem? Po pse, pikërisht
ashtu ''pse?
- E banë burri, burri ketë gjë?
E po ja qe po vdesë ta zëmë, pse në mos
behet ''kiameti''?
E ti pastaj si do ia besh, o ''hallezi! Ti do
qeshesh? Po qeshu, more qeshu, me plotë
gojën!
Po ti, ti si do t'ia besh ti me barkun e
mbërthyer, qe edhe kopsave ju ke bërë i
tepërt, ato një ditë do bien për tokë, larg,
nga ty o-o Zuzar! Se ti je ai, je ai qe
harrove-harrove qe edhe ''unë jam
KOSOVAR''!