Ec, nuk paska koha
n'vend ka mbet Shqipnija,
E ktu krejt paska vdek,
krejt besa e burrnija.
As fjala s'ka ma force,
se e perdor gjithkush,
Ktu fitojne, vec te fortet,
tjert shkojn, si qeni n'rrush.
E jet' ma nuk kena,
s'ka vler' sa luftojm,
jetojme n'nji bote me rrena,
ku gjithcka pranojme.
S'jetojme ne komunizem,
po prap as luftra s'ka
po c'asht pra ky cinizem,
qe na i mbyll syte me pa.
E pse prap myllim gojen,
T'degjojme tekat e tija,
te atij, atij te madhit,
zoterise tek qeveria.
Dikur nuk kishin shkollen,
punonin qe ne "djep"
Sot kena marr diplomen,
po mbet' analfabet.
Ky vend s'ka as te ardhme,
ky vend, s'ka rini,
ka fmij t'llastum...babe,
jetes me i ba balle, nuk din.
E nji qellim per jeten,
e as veten se kane,
Ku e dallojne kto te drejten
kur cdo gja ia ka dhane.
E ky i zoti i vedit,
nuk ka me ken najher,
prej tij me prit Shqipnia a
si ky ka shume te "mjere"
E atij te gjorit,
te mencurit, qe s'ka lek,
si do i shkoje puna,
per te do ket' nji shteg?
Mos valle ky i gjori,
me mire te marre nje kredi
qe t'heq shkollen e shkrete,
se dija me uj' s'pi.
Mos valle me mire te iki,
te iki ne ndonje shtet,
se kyt fat ka shqiptari,
se do shteti i vet.
Pervec kur arrin suksesin,
atehere kur marrin fame,
ne piedestal te ngjisin,
Tan' te qendrojn' n'kamb'.
Lexoj vargjet e Fishtes,
tek tregon ku ka jetu,
sot ndryshim nuk ka n'kyt vend,
cdo varg i tij, nje Deja Vu.