Heshtja që përbuzë turpëron burrin
Gruaja kokëulur shikjon askund
Një pikëz loti bie i lodhur
Kërkon dorë krah të mashtron.

Zëri i hollë neveritës vajtues
Djeg dhomën ajrin helmon
Gabova thotë dhe kurrë më
Merrmë më gjyko mos më braktis.

Ngjallet urrejtja bushtrën kërcënon
Grusht-shtërnguar sytë të mjegulluar
Shikjon foshnjën ka nevojë për qumësht
Vafsh në mallkim jetë që shantazhon .

Pa frymë djersitur i dënuar
Ndjenjat më godasin shpirtin vrasin
Ngritur morra xhemperin e zezë
Kjofsh femër e mallkuar bishë e anatemuar.

Qetë vetmuar endem bulevardeve
Strehim kërkoj ngushëllues shpirti
Poshtë rrugës tek pijetorja e ekstazës
Nën urë u riktheva magjisë së narkotikëve.