Ka ditë që shoh ëndërra të çuditshme,
thyej çdo natë ligjet në këtë kohë të frikshme,
urdhëroj që aeroporti Kennedy të punojë me kapacitet të plotë,
çdo 10 minuta qiellin të marrin avionë pa pilotë
Të nisin shpirtera drejt qiellit,
se shpirti gjithnjë po ndahet nga njerëzit…

Ka dite që më tremb dëbore e madhe,
ka prishur gjithë makinat, por jo motorët e ambulancave
dhe njerëzit të trembur drithërojnë pas dritareve…
Mbase s’është dëborë, por petalet që pemët hedhin
për dasmat pa çifte që duhet t’i shkelin…
Shoh pemët që dridhen dhe sikur po vendosin:
Sa tmerr- jo lule më nuk do çelin!
Është mesprilli, thonë u ngroh moti,
thonë se këtë muaj buis gjaku dhe gjelbërimi…
Ka ndërruar moda: vetem me të gjelbërta
dhe jo më të zbehta do të vijë trishtimi.
Dhe rri numëroj avionët që udhëtojnë
se shtëpinë e kam pranë aeroportit…
Avionët e shpirtërave ikin pa zhurmë,
pa përqafim dashurie fshihen njerëzit e fatmortit!
Dhe Statujë e lirisë paska fytyrën e fshehur,
nga qielli ka zbritur një re e bardhë si masë!
… pse më sjelle, o zot, ëndërra të çuditshme,
as Statujën e Lirisë nuk e le të flasë!