Shoh natyrën dhe trishtohem…
Gjithçka po shkatërrohet.
Njeriu po i largon edhe zogjtë kengetarë
që sillnin vec lumturi e gëzim te paparë!
Përse vallë??
Ç’po ndodh keshtu,
Zjarr ndër pyje gjithashtu,
Hedh sytë andej..
Hedh sytë këndej
një re e turrbullt
kërkon të na mbërrthejë.
Trishtohem sepse
pa natyrën...
do humbasë edhe vetë njeriu!.
Por ai k;të gjë nuk e kupton,
Rendja pas kotësirash
mendjen ja turbullon
Çudi!!