I shoh perhere
Te lodhura te rraskapitura,
E gati gati me nje fytyre te verdhe!,
Ecin si te hutuara,
E duken krejt te sfilitura.
Punojne gjithe diten e perendise,
Gati gati nga mengjesi e gjer ne darke,
Aty, diku, ne qoshe te qytetit, buze nje rruge,
Nje firme Italiane, thone;)- u be streha e tyre e ngrate.
Nisen shume heret qe pa gdhire,
E kthehen kur nata eshte bere pus erresire.
Me dhimbsen te shkretat, te lodhura te zbehta.
Fytyra e tyre e verdhe, dhe pamja e tyre e dlire.
Kam pyetur per to, paguhen shume pak.
Nje rroge minimale, nje qendrim abstrakt
Dhe prape te shkretat sndihen,
Po ngrihen qe me nate.
Punojne te gjorat, dite e nate
Se ne fund te fundit skane ku te vene,
Punojne dhe kurre nuk bejne shamate,
Te urtat, te verdhat, te dlirat, ato grate.
Disa madje dhe jeten humbasin,
Nga solucionet, helmet, apo dihet tjeter cfare?!
Kush I kontrollon, te gjorat, te verdhat.
Te drobiturat, te hutuarat, ato grate!.
I shoh perhere, te lodhura e te drobitura.
Mes ecejakes se mbijeteses,
Te lodhura e te sfilitura.