Në trastën time të kozmetikës
Buzëkuq nuk ka,
Nuk ka as lapës për sy
As tush të zi çërpikësh
As parfum Parisi.

Për këtë
Ç’do të thonë zonjat “madam”…?!

Unë u them
Po ka dhe nga atdheu
Që e bart pas
Kahdo që endi trupin tim.

Me mungon dhe pallto e dimrit
Trikoja e trashë me lesh delesh
Çorapet
Ato kur nëna m’i dha ditën e arrestimit.

Ah…! edhe ato më mungojnë
Por s’ka gjë
Nuk ka jo,
Se trasta e mbushur me dhe nga atdheu
Palcë dhe shpirt m’i ngrohë.

Në trastën time të kozmetikës
Nuk ka pudër nga Stambolli,
Nuk ka as medaljon ari
As brushë e pincet vetullash,
Por aty ka një grusht dhe nga atdheu
Që njomë shpirtin
Dhe ngrohë ashtin në ditë acari…

Ai grusht dhe nga atdheu.