Mbretëri e ndërtume brenda teje
që dikur digjej nga flaka e shpirtit,
asht ngri me akull e heje,
me u djeg sërish tu prit.

Kam mbet’ i pastrehë
që kur veten shkatrrove,
bashkë me shpirtin tënd
ku prehej shtëpia ime.

Ky ishte gabimi im.
Të vendosa si diell i jetës sime
dhe harrova të kujtoj
se pa ty nuk kam më rreze ndihme.