Shpirtin e njeriut shumë e lëndon
Kur fjala e shenjt në vesh i këndon
Për dragoin e verdhë e të heshtur
helmin e mbledhur mbi botë ka për ta derdhur!!.

Detrat oqeanet gjak do ti kthej
Kuajt e hekurt mbi botë do i lëshoj
Fundi i gjithckaje po afron
kur biri i (Mongolit) do hipi në fron!!
Ta dini o njerëz se fundi po afron
nuk ka më zot që na shpëton.

Nga trupi syri i kulluar do venitet
mbi tokën e djegur si ujë do rrjedhi
Toka e shkretë ka për të mbetur
e rënduar e lodhur nga shpirtrat e vdekur
Klithma e vdekjes larg do shtegtoj
në universin e largët me dhëmbje do gjëmoj

Një shpirt i vocërr'(vogël) ka për të mbetur
toka atomi s'kanë për ta tretur
Syri blu ka për të treguar
bukurin e tokës dhe ujin e kulluar

S’do ketë trumbeta lajmërime
As falje as mallkime
Kur atomi botën do gllabëroj
në sekonda jeta do shteroj