Argjent Mehmeti
Do Te Kujtoj
ishte femijeri luaja,
doja te isha prane teje por s'munda,
pse nuk u afrova afer nuk e di,
por kujtimi me i mirë me mbete ti.
do doja te kisha edhe nje hap,
qe prane teje te luaja prapë,
ti thosha fjalet qe nga goja s'dilnin,
dhe tu jepja kuptim loteve qe rridhnin.
ma bej hallall per at ditë,
qe nuk erdha te me shihnin sytë,
ngrohtesinë tende qe pameshirshem shkoj,
me mall ngrohtesine tende ne zemer do ta kujtoj.
doja te isha prane teje por s'munda,
pse nuk u afrova afer nuk e di,
por kujtimi me i mirë me mbete ti.
do doja te kisha edhe nje hap,
qe prane teje te luaja prapë,
ti thosha fjalet qe nga goja s'dilnin,
dhe tu jepja kuptim loteve qe rridhnin.
ma bej hallall per at ditë,
qe nuk erdha te me shihnin sytë,
ngrohtesinë tende qe pameshirshem shkoj,
me mall ngrohtesine tende ne zemer do ta kujtoj.
Kjo poezi i kushtohet gjyshes sime te ndjere, e cila vdiq nga diabeti. Ne momentet e fundit te jetes, shkoj syhapur e pak dite me pare kishte pyetur per mua se ku eshte Gjenti?... Prandaj desha te ia dedikoj nje poezi.