Argjent Mehmeti
Koha Nuk Me Shkon
koha nuk shkon kur ti nuk je,
zemra nuk rrah prej kur vetem me le,
nuk e di a është gjuha e prozës,
apo ana e medaljes.
që këto netë kalojn era fryn,
por dielli e ngroh mengjesin prapë,
nuk e di a kalon qelësi ne drynë,
kur ti më kalon krahë për krahë.
erdhe shkove ashtu ike,
dritën afër ti e fike,
ike shkove atje larg,
s'rreshtura duke të kërkuar varg me varg.
se di koha do't'kalon,
zërin tënd në mend e mbaj,
qesh me lot sikur nuk shihet,
brenda buron vajë mbi vajë.
zemra nuk rrah prej kur vetem me le,
nuk e di a është gjuha e prozës,
apo ana e medaljes.
që këto netë kalojn era fryn,
por dielli e ngroh mengjesin prapë,
nuk e di a kalon qelësi ne drynë,
kur ti më kalon krahë për krahë.
erdhe shkove ashtu ike,
dritën afër ti e fike,
ike shkove atje larg,
s'rreshtura duke të kërkuar varg me varg.
se di koha do't'kalon,
zërin tënd në mend e mbaj,
qesh me lot sikur nuk shihet,
brenda buron vajë mbi vajë.