Ne vendi ku u takuam heren e pare,
Prap po takohemi edhe sot,
Jo per tu pershendetur, as per qellim te mire,
Po takohemi perseri,
T’i themi njeri-tjetrit, lamtumire.
Ketu u takuam dikur, ketu po ndahemi edhe sot
Dhembjen qe e kemi ne zemer, e dine vec i madhi Zot.
Lotet e dhembja, nuk kane me rendesi,
Rendesi ka, qe me nuk jemi bashke ne te dy.
Kush eshte fajtori, tani me nuk ka vlere,
Sa shume u lenduam, ka mbetur ne histori tani.
Mjafton qe vdiq nje dashuri, qe e linden dy te ri.
Zjarri dhe flaka qe e ndezem vet, tani neve po na djeg.
Dashuruam shume, por si duket me hile,
Si duket njeri nga ne ka genjyer,
Nuk kemi treguar gjithcka, cka ne zemer e kishim.
Aty ka ku hile e genjeshtera, aty dashuria nuk rritet,
Vdes ne castin e pare, kur genjeshtrat zbulohen.
Aty ku u takum, aty tani po ndahemi,
Aty ku e dhame besen, aty e kemi thyer,
Aty tani po ikim nga njeri-tjetri.
Vitet kane kaluar e ne vendin se kemi nderruar,
Por dashurine e kemi harruar.
Kemi vrar dashurine qe vet e lindem dhe e rritem.
Ndoshta kemi bere mekat, por ishim te ri.
Nuk e dinim se disa gjera te vogla, vrasin dashuri te medha.
Nuk e dinim se edhe nese lulja ujitet shume, mund te kalbet.
Ishim te ri, nuk menduam large, gabuam shume,
Por asgje me nuk ka vlere, asgje, asgje, asgje.
Dy rruget qe na sollen ne vendin e takimit,
Tani po na largojne nga ai vend.
Ky vend do te mbetet bosh, sikur zemrat tona,
Me dashuri nuk do te kete.
Rruget do te mbesin te shkreta, sikur zemrat tona.
Lamtumire vendi i vjeter, lamturmire vend i dashurise,
Lamturmire vend i dhembjes tone, lamtumire vend i lindjes,
Lamtumire vend i krimit. Lamtumire, lamtumire pergjithmone.