Në rrugët e heshtura vetëm shiu bën zhurmë
Shlyen gjurmët e secilit nga ne.
Pikat kristale thyejnë heshtjën e natës
Shtrembërojnë dritat që vetëm për vete ndriçojnë
Mbi hijet e shtyllave lëvizin currilat.
Lulet e pranverës shuajnë etjen
Toka ngopet më në fund
Lumenjtë çarten kodrës teposhtë
Çdo gjë marrin para vetës e sjellin në barkun e detit
Nuk ngopet deti.
Dikush i vetëm diku laget ngadalë
Aroma e asfaltit të lagur hundët ia ngacmon
E ombrella e tij i ndalë pikat
Por nuk e ndalin mallin që brenda po e kafshon
E zemrën ia djeg së gjalli.
Shiu nuk ia shuan etjen udhëtarit të dashurisë
Pikat e shiut thyejnë ëndrrat e tanishme dhe kujtimet e dikurshme
Iku koha e shëtitjeve plot gëzim në shiun e verës
Tani më vetëm kujtimet janë të gjalla në kokën e vdekur
Në trupin e plagosur e që plagë nuk ka
Në rrugët e heshtura vetëm ai shëtit tani