M’u zbrazë si gota e bohemit
kur nuk e lë as pikën e fundit në të,
m’u shembë si toka e me shpërthy si vullkan
me uluritë si kope e ujqve
e tana ato degë m’u këputë
e rrajët me dalë nga shtrati i tyre
në këtë botë m’u zbrazë
si gota e rakisë që zbrazet
në mbrëmje e në mëngjes.