Po sonte ecja, rrugës së natës vetmuar dhe se ndërsa hëna qeshte, qentë lehnin.

U tmerrova, por e mora veten dhe rrëmbeva një shkop. Iu gjuajta qenve e ata ikën prej meje. Iu sulën maces që e kisha përballë. E hëngrën, e rropën të gjallë. Sa keq më erdhi, por më duhej të ikja se mos më kafshonin edhe mua.

Shumë keq. Për me vdek këtu duheshka me qenë mi ose macë.