Rrugët janë hije,
të mbushura,
me maska,
sytë notojnë në kaos,
pa prekje,
pa puthje,
pa përqafje,
anzat e kuqërremta të dherave, teposhtë honit,
një tufë dallëndyshesh,
glasojnë në folenë e vjetër,
të nënkresës së drunjtë,
ku një merimangë,
prek gjoksin kanceroz,
të murit,
ku hija e gruas,
me kandil,
nanuris,
djepin e vajit të mesnatës!
.
Mërmërima e muranës,
së përtejmurit,
shtriqte duart,
kur zonja X,
në ankthin e zhgjëndërrës,
pret burrin e saj të vonuar,
në shtratin martesor,
gropa e zjarrit,
kaçubelagur….
anohet krejt,
jashtë dritares,
ku thundra e një kali,
ofshan nëpër mugëtirë!
.
Përmbysen blafsemitë.
Rrungaja kometash.
Mjegullnaja nëntoke.
.
Gishtat e kameleonëve,
thyhen …thyhen,
më përtej gurgullimave të kohës, mjegullinat e amullta,
ku hënëzeza shpalon,
leshtrat e thinjura,
teksa varet në zgafellat e saj,
ujëzqufur,
stukur shtresave ranore,
Syri i Hyjit përgjon…
se Globi nuk bëzan,
por gjëmon në jermin e virusit,
teshtin,
kollitet,
struket,
nën mantelin e Qenësisë Supreme,
teksa lakon emrin: NJERI!
Oh, çmerimë tronditëse!

(Shenim: Tmerri i Covid-19, vazhdon, por bota e trembur ka harruar, të frymojë, të prekë, të përqafojë, vetëm duke pritur me sytë nga Qielli, vendimin e Fuqisë së Epërme, për të qenë përsëri të lirë, me ëndërra jo me zhgjëndërra të frikshme).