S'dua të mbetëm pjesë e pasqyrës së thyer,
Me qelqin e njollosur që koha e gërryen,
Dua xhama të fiksuar, të bronzta korniza,
Dhe pjesë të thesarit të psalmuar si shtiza.

S'dua çelës para portës së madhe të shpirtit,
Thirrja e saj është më e fort se loja e prillit,
E cytur nga besimi në formulen e shenjtë,
Dashurinë e entimemuar e kërkoj të denjë.

Si t'i gjejmë ngjyrat vezulluese të shpirt
Sidomos atë blunë e kthjellët që ndritë,
Dhe dielli të shikojë nga lart pa bërë naze
T'u hedhë trupave tanë një dritë parajse.