Fatime Kalimashi
Kosovë
Kosovë vendlindja ime
Kosovë moj vendlindja ime
Sa e bukur ti më je
Sa e ëmbël sa e mirë
Sa e shtrenjtë sa e dëlirë
Kosovë të dua si vet jetën
Që kur për ty humba veten
Për një të ardhme të mirë
Të jetojmë të lirë
Ti s’e di sa shumë të dua
Nuk e merr dot me mend
Se ti më je më i bukuri vend
Për ty u shava e u vrava
Por prej teje nuk u ndava
Kosovë vendi im shekullor
Sa shumë moj të kanë vrarë
Të vranë nënën dhe babanë
Ta vranë motrën dhe vëllanë
Kosova ime e plagosur
Amanet i të parëve tanë
Deri në vdekje në zemër
Ti më dole me faqe të bardhë
Kosovë vendi im i bekuar
Në ty kam shumë kujtime
Vend i dashur i pa harruar
Për ty digjet kjo zemra ime
Si mund t’i harroj ato kujtime
Kur shkonim nëpër ara
Të gjithë hidhnim farë
Për të mbjellat e mbara
Më kujtohet brigjeve të bardha
Mblidhnim kumbulla dhe dardha
Dhe rrushin e zi që piqej në hardhi
M ë kujtohet buka e misrit e nxehtë
Kur nëna ziente kungullin me sheqer
E gjyshja bënte rrushin reçel
Më kujtohet dimri ftohtë e vera e nxehtë
Dhe kur mblidhnim mollët në ditë vjeshte
Më kujtohet kur ma ndaluan shkollën
E unë mbeta e mërzitur në heshtje
Një plak i urtë më tha
Mos u mërzit moj bijë
Shkolla s’të bën njëri po s’pate dituri
Në shkollë mund të marrësh zanat
Por jo kulturë dhe edukatë
Dhe një gjë tjetër më tha
Një grua e vyer që mban shtëpinë
Nuk ndërrohet kurrë me pasurinë
Ajo di të edukojë fëmijë dhe brez të ri
Ajo di të këshillojë e të mësojë njerëzinë
Pra një grua me vlerë shumë
Është një thesar i çmuar
Duaje përqafoje shtrëngoje fort
Ruaje në zemër dhe mbaje në duar
Jeta është e bukur është e uruar
Kosovë moj vendlindja ime
Sa e bukur ti më je
Sa e ëmbël sa e mirë
Sa e shtrenjtë sa e dëlirë
Kosovë të dua si vet jetën
Që kur për ty humba veten
Për një të ardhme të mirë
Të jetojmë të lirë
Ti s’e di sa shumë të dua
Nuk e merr dot me mend
Se ti më je më i bukuri vend
Për ty u shava e u vrava
Por prej teje nuk u ndava
Kosovë vendi im shekullor
Sa shumë moj të kanë vrarë
Të vranë nënën dhe babanë
Ta vranë motrën dhe vëllanë
Kosova ime e plagosur
Amanet i të parëve tanë
Deri në vdekje në zemër
Ti më dole me faqe të bardhë
Kosovë vendi im i bekuar
Në ty kam shumë kujtime
Vend i dashur i pa harruar
Për ty digjet kjo zemra ime
Si mund t’i harroj ato kujtime
Kur shkonim nëpër ara
Të gjithë hidhnim farë
Për të mbjellat e mbara
Më kujtohet brigjeve të bardha
Mblidhnim kumbulla dhe dardha
Dhe rrushin e zi që piqej në hardhi
M ë kujtohet buka e misrit e nxehtë
Kur nëna ziente kungullin me sheqer
E gjyshja bënte rrushin reçel
Më kujtohet dimri ftohtë e vera e nxehtë
Dhe kur mblidhnim mollët në ditë vjeshte
Më kujtohet kur ma ndaluan shkollën
E unë mbeta e mërzitur në heshtje
Një plak i urtë më tha
Mos u mërzit moj bijë
Shkolla s’të bën njëri po s’pate dituri
Në shkollë mund të marrësh zanat
Por jo kulturë dhe edukatë
Dhe një gjë tjetër më tha
Një grua e vyer që mban shtëpinë
Nuk ndërrohet kurrë me pasurinë
Ajo di të edukojë fëmijë dhe brez të ri
Ajo di të këshillojë e të mësojë njerëzinë
Pra një grua me vlerë shumë
Është një thesar i çmuar
Duaje përqafoje shtrëngoje fort
Ruaje në zemër dhe mbaje në duar
Jeta është e bukur është e uruar