Mësohu ti të jetosh me ëndrra,
Dhe mes territ të gjesh të mirën.
Lotët me forcë t’ mbash brenda,
E të bëhesh mik me shkretëtirën.

Në duhet nga ty krejt pa ndrojtje,
Lotët t’i kthesh në vesë agimi.
E të kthehet gjithë dhimbja jote,
Në krah të bukur fluture gëzimi.

Nëse gjendesh buzë një gremine,
Kur e qeshura është strukur diku.
I thuaj ëndrrës tënde se je trime,
Trim bëhu dhe ti me të gjithashtu.

Në këtë botë që duket rrëmujë,
Ku lumturia duket e strukur.
Me ballin lart ecë para pa bujë,
Dhe jetës thuaji, prapë je e bukur.