Një pemë në horizont si një njeri i braktisur.
Bien shirat mbi vetminë e saj.
Tringëllijnë telat e shiut
kur i bie violinës era.

Kjo pemë ka qenë poet apo vetë Pitagora?
Në dritaren e avionit
Shoh një palmë në gjunj rrëzë dunave,
mbështjellur me pëlhurën e hijes së vet.

Në qiell retë sajonin perenditë e Egjiptit,
këmbehen retë, këmbehen zotat,
kurse ajo rri aty nën enigmën e avionëve.