Si një zog pa fole
N’mes të shiut pa strehim,
Këmbë zbathur, fytyr zhveshur
I urritur dhe raskapitur.

Po bjen shiu me rëmbim
Njomet shpirti im…
Po thëras pa zë e fjal
Shiun s’mund ta ndal...

N’mes të shiut fëmiu luan,
N’kët bot qenkam i huaj,
Për ca buk e mëshir,
Ahh mos t’kisha lind më mirr…!